هر انسانی در زمان مرگ، حسرت چیزی را خواهد خورد و انسانی را نمی توان یافت که حسرت چیزی را نداشته باشد. در این بین بزرگان و اولیای خداوند هم آرزوهایی دارند، آرزوهایی که شاید از جنس آرزوهای ما نباشد، و با عقل معاش ما قابل درک نباشد.

از همین روی و در این روزهای گرم تابستان که مردم مشغول نماز و روزه و عبادت هستند به داستان زیبا و آرزوی زیبا اما جالب حضرت مریم(س)برخوردم که جالب دیدم برای شما دوستان عزیز نیز بیان کنم، باشد که قدر صیام و روزه داری خود در این ایام گرم تابستان را بدانیم.

می گویند پس از آنکه حضرت مریم علیها السّلام از دنیا رفت، حضرت عیسی علیه السّلام جنازه ی او را پس از تجهیز به خاک سپرد، سپس روح مادرش را دید و گفت: «مادر! آیا هیچ آرزویی داری؟»

حضرت مریم علیها السّلام پاسخ داد: «آری، آرزویم این است که در دنیا بودم و شب های سرد زمستانی را با مناجات و عبادت در درگاه خدا به بامداد می رساندم و روزهای گرم تابستان را روزه می گرفتم.» (داستان هایی از یاد خدا، ص۲۸-۲۹
خیلی جالب است این افراد که همه فکر و ذکرشان به عبادت خداوند اختصاص داشت و در هر کاری به یاد خالق خود بودند، آرزوی صیام و روزه داری آن هم در هوای گرم تابستان را می کشند. .
به راستی روزه داری در تابستان و فصل گرما چقدر نزد خدای متعال ثواب و ارزش دارد، که حضرت مریم(س) آرزوی این نوع از بندگی را داشت. باشد که ما نیز قدر این ساعات و لحظات خود را بیش از پیش بدانیم، که شاید روزی و در جایی این روزه های ما به کار آیند و حائلی شوند بین ما و آتش جهنم و نقطه اتصالی شوند بین ما و خدای ما. ان شاء الله